Web Analytics Made Easy - Statcounter

فرارو-کم‌تر از یک سال پیش کاخ سفید درباره روابط نظامی "بی سابقه" بین روسیه و ایران هشدار می‌داد، اما امروز نشانه‌هایی از افزایش اصطکاک در این رابطه وجود دارد و مسکو یک شریک غیر قابل اعتماد محسوب می‌شود. اواخر سال گذشته، از آنجایی که روسیه پس از ماه‌ها نبرد در اوکراین در معرض خطر کاهش ذخایر تسلیحاتی خود قرار داشت ایران موافقت کرد که به مسکو تسلیحات (عمدتا پهپاد‌های تهاجمی شاهد – ۱۳۶) را که روسیه در حملات به شهر‌ها و زیرساخت‌های اوکراین از آن استفاده می‌کرد ارائه دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"جان کربی" سخنگوی شورای امنیت ملی ایالات متحده در ماه دسامبر گفته بود که ایران و روسیه در حال ایجاد "یک شراکت دفاعی تمام عیار" هستند که خاورمیانه و جهان گسترده‌تر را تهدید می‌کند. کربی افزوده بود "حمایت از هر دو طرف جریان دارد" و مسکو "سطح بی سابقه‌ای از پشتیبانی نظامی و فنی" را به تهران ارائه می‌کند.

به گزارش فرارو به نقل از بیزینس اینسایدر، به عنوان بخشی از این مشارکت رو به رشد ایران انتظار داشت تعداد نامشخصی از جت‌های سوخو-۳۵ روسی به همراه بالگرد‌ها و حتی سامانه‌های دفاع هوایی پیشرفته اس-۴۰۰ دریافت کند.

با این وجود، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که ایران تجهیزاتی را دریافت کرده باشد و یا در آینده قابل پیش بینی تجهیزاتی را دریافت کند. تحلیلگران انتظار داشتند که ایران در آینده نزدیک دست کم ۲۴ سوخو -۳۵ هواپیمای ساخت روسیه را دریافت کند، اما در اظهارات اخیر مقام‌های ایرانی از ابراز خوش بینی‌های پیشین نسبت به تحویل جت‌ها خبری نیست.

ایران به ۶۴ جنگنده جدید برای نوسازی ناوگان قدیمی خود نیاز دارد که عمدتا جت‌های ساخت ایالات متحده را شامل می‌شوند که پیش از انقلاب ۱۹۷۹ خریداری شده بودند. مسکو وعده داده بود که تا سال ۲۰۲۳ میلادی جنگنده‌های سوخو - ۳۵ را تحویل دهد. با این وجود، منابع آگاه تردید دارند که این امر محقق شود. به نظر می‌رسد مقام‌های ایرانی از عدم پایبندی روسیه به تعهدات اش احساس شرمندگی و پشیمانی می‌کنند.

مسکو در ژوئیه از بیانیه مشترک شورای همکاری خلیج فارس حمایت کرد بیانیه‌ای که در آن از ادعای مالکیت امارات متحده عربی بر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک سه جزیره کوچک، اما مهم در نزدیکی خلیج فارس حمایت کرد.

ایران سفیر روسیه را احضار کرد و از مسکو خواست که "موضع خود را اصلاح کند" که بدون شک تهران آن را مداخله غیرقابل قبول در امور داخلی خود می‌داند. روسیه با حمایت از بیانیه شورای همکاری خلیج فارس نشان می‌دهد که علیرغم مشارکت استراتژیک ظاهری خود با ایران هم چنان قصد دارد روابط اش را با ایران و کشور‌های عربی خلیج فارس متوازن سازد. مسکو روابط اقتصادی مهمی با کشور‌های عربی دارد که از زمان حمله آن کشور به اوکراین در سال گذشته افزایش یافته است. جالب اینجاست که رسانه‌های دولتی ایران در واکنش به اقدام روسیه شراکت آنان را کم اهمیت جلوه دادند و گفتند که این همکاری صرفا تاکتیکی است و مسکو یک متحد استراتژیک نیست. "ریچارد مور" رئیس سرویس اطلاعات مخفی بریتانیا این هفته گفت که ایران با فروش تسلیحات به روسیه به دنبال پول نقد است که به نظر می‌رسد تاییدی بر گزارش‌های قبلی مبنی بر فروش فناوری پهپاد به مسکو به ارزش ۹۰۰ میلیون دلار است. در نتیجه، به نظر می‌رسد دو کشور به دنبال یک رابطه مبادله‌ای به جای مشارکت استراتژیک دفاعی هستند.

در حالی که ایران در ماه‌های اخیر از روسیه تسلیحاتی دریافت نکرده مسکو در گذشته تجهیزات نظامی قابل توجهی را به تهران فروخته است. پس از پایان جنگ ایران و عراق در آگوست ۱۹۸۸ میلادی اتحاد جماهیر شوروی به تهران به نوعی "چک سفید امضا" ارائه داد تا هر گونه تسلیحات متعارفی را که می‌خواست از روسیه خریداری کند. در آن زمان شوروی ۷۲ فروند جنگنده میگ - ۲۹ و ۲۴ فروند میگ - ۳۱ و میگ - ۳۶ به همراه بمب افکن تاکتیکی سوخو – ۲۴ را به ایران پیشنهاد کرد. با این وجود، تهران پس از جنگ هشت ساله با همسایه خود در تنگنای نقدینگی قرار داشت و تنها می‌توانست تعداد کمتری میگ - ۲۹ و سوخو - ۲۴ و هم چنین سامانه‌های پدافند هوایی اس - ۲۰۰ را خریداری کند. مسکو این هواپیما را در سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ میلادی به ایران تحویل داد. فروش تسلیحات روسیه به ایران ادامه داشته است، اما به سطح آن دوره کوتاه دوستانه نرسیده زمانی که مسکو و تهران حتی متحد یکدیگر نبودند و هیچ اتحاد یا شراکت رسمی مانند آن چه امروز دارند را نداشتند.

روسیه در دهه ۲۰۰۰ میلادی تنها ۶ فروند هواپیمای تهاجمی سوخو - ۲۵ با فناوری نسبتا پایین را به ایران فروخت. ایران در سال ۲۰۰۷ میلادی قراردادی ۸۰۰ میلیون دلاری برای خرید سامانه‌های پدافند هوایی اس - ۳۰۰ روسیه با آن کشور امضا کرد، اما مسکو تقریبا یک دهه از تحویل آن تسلیحات خودداری نمود و تنها در سال ۲۰۱۶ میلادی آن را انتقال داد. تحریم تسلیحاتی سازمان ملل متحد علیه ایران به طور رسمی در اکتبر ۲۰۲۰ منقضی شد و هیچ محدودیت بین المللی‌ای باقی نگذاشت که روسیه بتواند از آن به عنوان بهانه‌ای برای امتناع از تحویل سلاح‌هایی استفاده کند که بنا بر گزارش‌ها ایران قبلا هزینه آن را پرداخت کرده است.

با توجه به اینکه مشارکت دو کشور به شکلی روزافزون یکطرفه به نظر می‌رسد ایرانیان ممکن است بپرسند از کمک به روسیه چه امتیازی از لحاظ نظامی یا سیاسی به دست می‌آورند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت موبایل نظر می رسد خلیج فارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۱۸۳۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرنگونی پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!

به گزارش خبرآنلاین، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کوئینسی» نوشت:ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله‌ای را باعنوان" رژیم‌ شکننده پوتین" در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.

این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می‌رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین‌ترتیب، سیستم پوتین در حال‌حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می‌رسد و کمتر کسی می‌تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.

مشخص است که چرا این استدلال برای فارن‌افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می‌کند. مردم دوست دارند آنچه را که می‌خواهند بشنوند را به آنها بگویند. بدون هیچ‌ چشم‌اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریویی که باعث می‌شود کی‌یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.

قیاس‌های تاریخی می‌توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت‌های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت‌های ساختاری را نادیده می‌گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می‌کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.

اول اینکه میخائیل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال‌تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی‌ثبات می‌کرد.

در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او ۲۴ سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیل‌گران موافقند که پایه‌های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان‌گذار خود هم جان سالم به‌در می‌برد.

مسائل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می‌تواند در آن پیروز شود.

مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می‌گرفت. در مقابل با وجود تحریم‌های غرب، روسیه در سال گذشته ۵۰ میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه‌ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران‌کننده بود و دولت در گودالی از یارانه‌های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه‌داری پویا است که به‌خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم‌های غرب دارند.

نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی،‌ فدراسیونی بود که تنها ۵۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که ۸۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام‌گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می‌کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه‌ای که از مسکو می‌رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی‌ها از جنگ‌های اول و دوم درس گرفته‌اند که استقلال‌طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ‌یک از جمهوری‌های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه‌ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.

حمله ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام‌گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات‌متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله‌ای در راه است. آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن‌های کنسرت در مسکو مستقر می‌کردند. بااین‌حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی‌شود. تروریست‌ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می‌دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال‌حاضر از چالش‌های امنیتی که ایجاد می‌کنند بیشتر است.

شورش واگنر در ژوئن ۲۰۲۳ یک تحول خارق‌العاده بود و جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال دو هزار به حساب می‌آمد. ما هرگز نمی‌دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می‌داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می‌دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.

اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می‌ماند و نمی‌تواند به عنوان پایه‌ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.

برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع‌بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می‌کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رئیس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته‌اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می‌کند.

*ترجمه: مهسا مژدهی

۳۱۱۳۱۲

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901563

دیگر خبرها

  • زلنسکی در فهرست افراد تحت تعقیب روسیه قرار گرفت
  • نام زلنسکی در فهرست افراد تحت تعقیب روسیه قرار گرفت
  • مسکو: ناتو برای تقابل احتمالی با روسیه آماده می‌شود
  • نمایش تسلیحات اهدایی آمریکا و ناتو به اوکراین در مسکو
  • روسیه ۶ پهپاد اوکراین را سرنگون کرد
  • مقام امنیتی اوکراین در فهرست افراد تحت تعقیب روسیه
  • زمان اجلاس «صلح اوکراین» اعلام شد/ روسیه دعوت نشد!
  • پایان پوتین؟!
  • پایان پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!
  • سرنگونی پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!